Het zit erop: op naar huis.

De laatste dagen van ons verblijf hier staan voor de deur. De kerstdagen zijn rustig verlopen. We zijn heerlijk sjiek uit eten geweest op kerstavond en daarna de nachtmis bijgewoond in de cathedraal van Manchester onder leiding van de bisschop van Manchester. Er was tevens een prachtig Engels koor en bij het verlaten van de cathedraal werden we nog aangesproken door een collega van ons die ook aanwezig bleek te zijn. It's a small world.
De A&E werkzaamheden zitten er voor ons allebei op. Tineke heeft 5 dagen geleden haar sister-jurk aan de kapstok gehangen. Haar collega's hebben haar getrakteerd op een avondje uit. Naar oud-Hollandse traditie werd er eerst geschaatst op een schaatsbaan naast het Manchester United voetbal-stadion, waarna we gezellig uit zijn gaan eten. Het afscheid was hartverwarmend.

afscheidsfeestje Trafford General

Met Suzanne - een collega van mij uit Nederland die 6 maanden in Wythenshawe Hospital werkt - zijn we gezellig een dagje naar York geweest. York is prachtig met zijn beroemde York Minster en zijn nauwe straatjes, vooral nu het in kerstsferen is gehuld. En natuurlijk was het prachtig weer! We bleken alleen na gezellig 's avonds een hapje gegeten te hebben in York voor een gesloten parkeergarage te staan. Na een telefoontje en gelukkig zonder betaling van een boete van £25 werden de luiken van de parkeergarage door 2 vriendelijke parkeerwachters geopend en konden we gelukkig vertrekken. Een klein bordje - die we eerder over het hoofd hadden gezien - bleek de mededeling te dragen dat de garage maar tot 18.00 uur open was. Het valt me iedere keer weer op dat dit land vergeven is van de historie en de prachtige landschappen.

York's nauwe straatjes met York Minster op de achtergrond

De week voor kerst bleek uiteindelijk qua drukte op de A&E van de Royal Infirmary mee te vallen. Het weekend zelf was buitengewoon druk met en passant nog 2 steekverwondingen op zaterdagnacht. Een in de hals die verschrikkelijk bloedde uit de wond en mond en door onze prof, die dienst had, met behulp van 4 aanwezige zuig-apparaten succesvol werd geïntubeerd. Vervolgens kon adequate pressie op de steekwond worden uitgeoefend en werd patiënt in allerijl naar de operatiekamer vervoerd; hij heeft het overleeft. De andere bleek een steekverwonding in de borst, waarbij direct na binnenkomst een thoracotomie moest worden verricht.
De dagdiensten kenmerkten zich eigenlijk door afwezigheid van de voorspelde drukte, gemiddeld zo'n 330-370 patiënten en met extra dokters merk je direct dat het daardoor "rustiger" is. Ik merk wel dat drukte nu voor mij een andere gewaarwording is dan in het begin. Je hebt toch op de een of andere manier meer "overzicht" en drukte wordt een rekbaar begrip. Het was al met al een buitengewoon interessante en nuttige werkomgeving. Er is echter 1 ding waar ik maar niet aan kan wennen en dat is de hoeveelheid alcohol gerelateerde aandoeningen, maar dat is inherend aan de grootstedelijke problematiek die je natuurlijk in een stad als Manchester kunt verwachten. De binnenstad hier kent trouwens enkele zeer armoedige wijken en buurten, waarvan de wijk Moss Side de beruchtste is: veel armoede, achterstand en criminaliteit en derhalve een belangrijke leverancier van alle geweldsdelicten aan de A&E van de Royal Infirmary. Een bezoek aan deze wijk bezorgt je een gevoel van ellende en onbehagen en van het plan van de gemeente om de (woon)omstandigheden te verbeteren merk je (nog?) maar weinig.

Moss Side

Op mijn laatste werkdag de dag voor X-mas werd ik nog verrast door een afscheidsparty die mijn collegae hadden georganiseerd. Compleet met eigengebakken taart en koekjes, feesthoedjes, gezang en enkele afscheids-cadeau's was de verrassing compleet. Voor de consultants had ik een leuk boek over Nederland en de Nederlanders als bedankje. Het boek kwam ik eerder dit jaar per toeval in een Nederlandse boekhandel tegen en is geschreven in het engels, dus dat voldeed dacht ik zo. Echt een heel leuk boek over de Nederlandse cultuur en de eigenaardigheden van de Nederlanders en ook nog grappig geschreven en mooie foto's. Een ware promotie voor ons "kikkerlandje". Het bleek echt een schot in de roos, men vond het fantastisch.
Ik ga hier voldaan weg. Nimmer heb ik een zo'n intense haat-liefde relatie met het werk gevoeld als hier. Ik was er al voor gewaarschuwd aan het begin en men had gelijk. Men heeft waarschijnlijk ook wel gelijk in het feit, dat ik het nog ga missen. We zullen het zien, maar ik denk dat men ook daar wel gelijk in zal hebben.

afscheidsfeestje MRI

 

Tot Slot:

Wilmslow bij ochtendgloren

Valkenier op jacht rond Wilmslow

De resus (MRI) ligt weer eens vol

De wachtkamer van minor injuries in de vroege ochtend: nog niet leeg!

de (nieuwe) huisartsen post op de A&E (MRI)

.....

 

 

Tot zover voorlopig dit verslag. Ondertussen kunt u reageren via e-mail

Klik hier voor de laatste Nieuwsbrief nr 6 (beschikbaar eerste kwartaal 2006)