MRI complex: bouwwerkzaamheden

 

HALVERWEGE

We zijn inmiddels alweer halverwege van ons verblijf in GB, de tijd vliegt. Alweer 3 nachtweken achter de rug en de 4e staat alweer voor de deur. De laatste nachtweek viel al met al nog wel mee, wel 1 nacht grotendeels met z'n tweeën moeten werken, omdat in het begin van de nacht een van de collega's meer op het toilet aan het overgeven was dan dat ie patiënten zag. Er zat niks anders op dan hem naar huis te sturen. Met de drukte viel het die nacht gelukkig mee. De nacht ervoor moest noodgedwongen het minor injury gedeelte worden gesloten, omdat zich binnen 20 minuten 5 standby calls aan werden gekondigd: 1 status epileticus bij een kind van 5 jaar oud, 1 reanimatie, 1 pijn op de borst en 2 intoxicaties. Ook maar de consultant in huis geroepen, want de major injury kant lag toen al aardig vol en de wachtkamer van minor injury was zoals gewoonlijk weer gezellig druk. Alle dokters dus naar de resus en aan de deur de patiënten snel beoordelen en over de bedden verdelen. Een van de intoxicanten, die voor een uitgaans-club was gecollabeerd, zag overigens angstaanjagend bleek met donker paars-blauwe lippen en slijmvliezen. Een waarlijk indrukwekkende verschijning. Zijn bloed bleek chocolade-kleurig en hij was zo gek als een deur. Dit kwam me vaag bekend voor. Al snel bleek uit de bloedgas analyse dat hij een methemoglobine-gehalte had van maar liefst 78%! Onder de diagnose van het gebruik van zgn. "poppers" (isobutyl nitriet) is patiënt gesedeerd, geïntubeerd en met methyleen blauw iv behandeld, waarna een snel herstel optrad. Interessant toch maar weer. De rest van de nachten eigenlijk geen bijzonderheden, of ben ik er inmiddels al gewend geraakt aan de drukte?
Mijn volgende nachtdiensten heb ik rond 1 augustus. Het is in dit land dan de grote wisseltruc ten aanzien van de dokters. Dat betekent dat voor vrijwel alle dokters die niet in opleiding zijn er een nieuwe werkkring staat te wachten, de zgn. "Rotation" die iedere 6 maanden plaatsvind. Verse nieuwe en enthousiaste collega's zullen we maar zeggen, die de logistiek net zo goed kennen als ik toen ik begon. Dat wordt nog spannend vrees ik. We zien wel.
Inmiddels ben ik al aardig ingewerkt in het systeem. Zo nu en dan op zijn Nederlands foeteren van frustratie is daar besef ik een uiting van. Ik heb in Nederland bijvoorbeeld nog nooit meegemaakt dat een bepaald medicijn of materiaal niet meer voorradig was. Hier heb ik in de afgelopen weken al 3 keer meegemaakt dat er in het gehele ziekenhuis geen Lorazepam meer te krijgen was. Ik dacht de eerste keer dat het een geintje was. Of ik een ander middel wilde bij deze patiënt, vroeg de nurse. Het is sowieso de wereld op zijn kop soms. Zo vond ik laatst zowaar een laryngoscoop-blad in de prullenbak. Triomfantelijk met mijn kostbare vondst naar de verpleging met de gedachte dat iemand hier toch wel erg onvoorzichtig en verspillend was geweest, kwam ik van een kouwe kermis thuis. Ja, dat was helemaal de bedoeling, na een laryngoscoop-blad bij 1 patiënt te hebben gebruikt wordt deze inderdaad weggegooid en wel gewoon in de prullenbak. Hygiëne voorschriften werd me verteld. Toen ik thuis informeerde of dat in het Trafford General ook zo was, bleek dat ze daar geen laryngoscoop-bladen weggooien maar wel scharen. We zijn inmiddels gewend aan het feit dat er soms geen materialen, zoals lakens (!) of gazen (!!) niet meer voorradig zijn.
Ten aanzien van de hygiëne hebben ze hier trouwens een geheel eigen denkbeeld. Neem nou MRSA. Werkelijk een landelijk groot probleem hier, want het is zowat maandelijks in het nieuws. Toch worden er geen daadkrachtige maatregelen getroffen zoals isolatie en kweken bij binnenkomst op een A&E, althans niet in de ziekenhuizen waar wij werken en van mijn collega's heb ik begrepen dat dat elders hetzelfde is. Zo zijn wij bij binnenkomst ook niet getest op MRSA, hetgeen in Nederland naar mijn weten standaard is als je uit een buitenlands ziekenhuis komt. De algehele hygiëne laat trouwens in de meeste ziekenhuizen te wensen over. Op mijn werkplek is het soms te smerig voor woorden. Inmiddels heb ik ook al diverse Wards (afdelingen) in het MRI gezien, omdat daar soms patiënten liggen die door de A&E worden behandeld (bv. head-injury patiënten, nekletsels die niet kunnen of worden geopereerd en dus niet overgeplaatst worden naar de neuro-chirurgen of de spinal chirurgen in Hope Hospital). Op de Wards is het al niet veel beter met de hygiëne. Nou is het MRI wel een erg oud ziekenhuis en de eerlijkheid gebied te vertellen dat men fors aan het verbouwen/restaureren is, maar dan nog. Een recente uitzending op de BBC over de hygiënische omstandigheden in ziekenhuizen in het programma Panorama, waarin een undercover schoonmaakster werd ingezet, bracht een en ander pijnlijk aan het licht. Iedere burger in dit land is trouwens op de hoogte van de slechte hygiënische omstandigheden in de ziekenhuizen. Vooralsnog is mij in ieder geval niet helemaal duidelijk waar de prioriteiten liggen. Drastische maatregelen als het weggooien van laryngoscoop-bladen na eenmalig gebruik lijkt mij een kostenverslindende en nutteloze maatregel.

Recent hebben we deelgenomen aan het jaarlijkse Summerball van de A&E van het MRI. In een luxe omgeving - het Worsely Marriott Golf and Country Park Hotel - en gekleed in black tie hadden we de gelegenheid om eens gezellig te kletsen met mijn collega's.
Het feest begon om 19.00 uur met een apperitiefje. Voor de meeste van mijn collega's betekent dit een flinke pot bier. Daarna snel even de 3 gangen weggewerkt, het liefst met alweer een flinke pot bier, waarna Miss Summerball werd verkozen. De voetjes van de vloer en natuurlijk.... een potje bier. Het was me al verteld dat er vorig jaar maar liefst voor £ 24.000 aan drank was omgezet op het Summerball en dat daar dit jaar natuurlijk nog wel even een schepje - of is het slokje - bovenop moest. Onze ogen uitgekeken aan de weelderige haute couture van de dames was het een prima vermaak. Dit hadden we niet mogen missen!

 

Summerball A&E MRI Juli 2005

 

In november a.s. ga ik het zgn. exit-examen voor Emergency Medicine doen, officieel het FFAEM exam. 3 Hele dagen doorgezaagd worden over Emergency Medicine, een pittig examen, waar de nodige voorbereidingen aan vastzitten. Ik houd u op de hoogte. Sowieso zal het tweede deel van mijn verblijf hier meer in het teken gaan staan van onderzoek, wetenschap en studie. De patienten-zorg doen we er gewoon even bij (slik!).

Op dit moment staan we op het punt om een week naar Schotland te gaan met vrienden uit Nederland. In ieder geval een aantal kastelen bekijken, de Highland-games bijwonen en een aantal dagen naar het eiland Mull. We hopen tevens walvissen en dolfijnen te kunnen aanschouwen. Even lekker er tussen uit, hopen dat het mooi weer wordt.
Trouwens, het is hier altijd mooi weer!

 

Tot zover voorlopig dit verslag. Ondertussen kunt u reageren via e-mail

Klik hier voor Nieuwsbrief nr 3